Drodzy Przyjaciele,

W Okresie Wielkiego Postu zapraszamy Was na drogę rad ewangelicznych. Wiele piszemy o naszej duchowości kamedulskiej, o milczeniu, samotności, o charyzmacie pozostawionym przez św. Romualda, by wybierać dobro, które nas doprowadzi do zjednoczenia z Bogiem. Jednak fundamentem życia konsekrowanego w Kościele jest naśladowanie Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego. Każdy z nas na swój sposób (bez względu na obrany stan życia) jest wezwany do podjęcia tej drogi, by upodobnić się do swego Mistrza. Liturgia Wielkiego Postu ukazuje nam najpierw kuszenie Pana na pustyni, gdzie widzimy, że Jego ubóstwo i czystość serca nie są jakąś praktyką ascetyczną, ale stylem życia i dziecięcą zależnością od Ojca. W II Niedzielę Wielkiego Postu kontemplujemy Pana przemienionego na górze i jest nam dane spojrzeć na istotę Jego posłuszeństwa, które jest pełnym miłości i godności synowskiej pełnieniem woli Ojca. Rady ewangeliczne rodzą się w relacji do Pana Boga i dlatego są ewangeliczne. Nie każde posłuszeństwo jest Chrystusowym posłuszeństwem, które mamy naśladować. Podobnie jest z pozostałymi radami. We wszystkich okolicznościach życia – tych zwyczajnych i nadzwyczajnych – mamy się przemieniać na wzór Chrystusa. Dlatego kolejne Niedziele Wielkiego Postu będą pytać o stan naszego serca – o naszą postawę wobec cierpienia i zła na świecie (Łk 13, 1-9), wobec braci i sióstr, którzy pobłądzili (Łk 15, 1-3.11-32; J 8,12-20). Ma to być postawa naznaczona czystością, ubóstwem i posłuszeństwem.