Głównym stylem życia przejętym przez żeńską gałąź Zakonu Kamedulskiego jest życie wspólne naznaczone licznymi elementami życia pustelniczego. Siostry mieszkają razem w klasztorze. Zbierają się na wspólne modlitwy: Eucharystia z Dziękczynieniem, Liturgia Godzin, Różaniec.

Mają także wspólne posiłki.

Każda Siostra mieszka w osobnej celi. Cela jest jakby małą pustelnią, w której Mniszka żyje sam na sam ze sobą przed obliczem Boga. Trwaniu w odosobnienie przed Panem sprzyja również praca wykonywana w ciszy i samotności. Wszystkie Siostry mają obowiązek troski o ciszę wewnętrzną i zewnętrzną, która jest nieodzownym warunkiem życia duchowego i rozpoznania nadchodzącego Pana. Jednym z wyrazów tej troski jest zachowywanie milczenia. Siostry nie rozmawiają bez koniecznej potrzeby (np. prośba o jakąś pomoc), a jeśli muszą przemówić, powinny to czynić szeptem i za pomocą jak najmniejszej ilości słów. Posiłki spożywane są w milczeniu, przy obiedzie i kolacji  Siostry słuchają lektury duchowej.

Przy niedzielnym obiedzie jest rekreacja. Wtedy Siostry mają sposobność dzielić się ze sobą przeżytym tygodniem. Rekreacje towarzyszą także większym Świętom Kościelnym i Zakonnym, by przeżywaną radość dzielić we Wspólnocie.