Duchowość monastyczna opiera się jak na filarach na Eucharystii i będącej jej przedłużeniem Liturgii Godzin oraz na lectio divina.

Liturgia Godzin celebrowana jest możliwie najbardziej uroczyście i ona naznacza charakter każdego dnia. Siostry stając przed Bogiem, mają za zadanie reprezentować cały Kościół, by w imieniu wszystkich wierzących oddawać Panu cześć i chwałę.

Lectio divina jest sposobem życia, który przemienia mniszkę w Oblubienicę Słowa. Poranna godzina przeznaczona wyłącznie na osobiste, intymne spotkanie ze Słowem Bożym (fragmentami odczytywanymi podczas Eucharystii) ma się rozciągać na cały dzień i w rezultacie zmagań o dochowanie wierności Słowu prowadzić do patrzenia na siebie i świat Bożymi oczyma, do zjednoczenia z Chrystusem Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym. Asceza, na którą składa się klauzura, samotność, milczenie, praca i inne osobiste pokuty i umartwienia, ma dopomagać i usuwać przeszkody na drodze tej modlitwy, która niejednokrotnie staje się walką duchową i uczestnictwem w cierpieniach Chrystusa. Tak ukształtowana Mniszka jest zdolna podzielać Boże pragnienie, by wszyscy ludzie byli zbawieni i wstawiać się za cały świat.